சுனாமி                                                          ********************
கடலே !                                                                                             உன்னில் திடல் பார்க்கவா                                                       எங்கள் திடலை கடலாக்கினாய் !                                                                                                                                                     நாங்கள் சுவாமியைப்பற்றி                                                   யோசிக்கையில்                                                                           நீ ஏன்  சுனாமியாய் வந்து                                                               தாக்கினாய் !                                                                                                                                                                                                   எங்கள்சிரிப்புக்கும் நாங்கள்                                                           உன்னைத்தானே                                                                            அடையாளமாக்கினோம்                                             "சிரிப்பலை" என்று !                                                                         நீ ஏன் இன்று                                                                                       "வெறுப்பலை" ஆனாய் !                                                                                                                                                                              "அலைவரிசை" என்றோம்                                                               நீயோ வரிசையற்றுப்போனாய் !                                                                                                                                                           "பண்பலை" என்றோம்                                                                           நீயோ பண்புகெட்ட அலையானாய் !                                                                                                                                                      கூப்பிடாமல் வருபவனை                                                                  "அழையாவிருந்தாளி" என்போம் !                                              நீயோ "அலையா?விருந்தாளி"                                                     என சொல்லவைத்துவிட்டாய் !                                                                                                                                                                    @@@ஃபக்ருத்தீன் ஃபாஸில் பாகவி

                             வீணேதான்                                                                          ****************                                             பழம்கொடுக்கா     மரமெல்லாம்                                                                              நிழத்தில்நிற்பது    வீணேதான் !                                                                                                                    ஒளிசிந்தா      விளக்கெல்லாம்                                                                                 வழியிலிருப்பது     வீணேதான் !                                         காற்றுகொடுக்கா   மின்விசிறி                                                                                   மாற்றாயிருப்பது    வீணேதான் !                                                                                                                    மையில்லா   பேனாக்கள்                                                                                           பையிலிருப்பது    வீணேதான் !                                       கருத்தில்லா       புத்தகங்கள்                                                                                     பருத்திருந்தும்    வீணேதான் !                                                                                                                        மானம்மறைக்கா   உடையெல்லாம்                                                                     உடலிலிருந்தும்     வீணேதான் !                                            இறைவணங்கா    அடியார்கள்                                                                                இம்மையிலிருப்பது   வீணேதான் !                                                                                                        கா(வல்)வித்துறையின்  தாக்குதலுக்குப்பின்                                                        வாய்மூடியிருப்பது    வீணேதான் !                                         17-02-2014 அன்று இராமநாதபுரத்தில் PFI தொண்டர்கள்மீது                        கா(வல்)வித்துறை கொடீரத்தாக்குதல் நடத்தியபோது எழுதியது.                                                                          ---ஃபக்ருதீன் ஃபாஸில் பாகவி

                                                                                                      பெண்மை                                                                                                                                        ***********************                                                                             நாங்கள் சில சமயம் போற்றப்படுகிறோம்                                                                                                              "தாய்"  என்று !                                                             பல சமயம் தூற்றப்படுகிறோம்                                                                                                                                 "பேய்"  என்று !                                                                                                                                                                                                          சமுதாயம் எங்களைப் பார்ப்பது                                                                                                                 கற்சிலையாகத்தான் !                                                                                               பார்த்துச்செல்ல ஆளுண்டு                                                                                      சேர்த்துச்செல்ல ஆளில்லை !                                                                                                                                                                                               சமுதாயம் எங்களை பார்ப்பது                                                                                                    அழகுசிலை பொம்மைகளாகத்தான் !                                                                               ஜோடித்துப்பார்க்க ஆளுண்டு                                                                                                 ஜோடியாக்கிப்பார்க்க ஆளில்லை !                                                                                                                                                                     கடல்நீர் கரித்ததும் எங்கள் கண்ணீரால்தான் !                                                                              நீருக்காய் கையேந்தி                                                                                                  நீர்த்துப்போகும் தமிழகமே !                                                                                         எங்கள் கண்ணீருக்கு அணைபோடுங்கள்                                                                 உங்கள் தண்ணீர்பஞ்சம் தீர்ந்துவிடும் !                                                                                                                                                                                காவிரி நதிநீரும்                                                                                                                              என்றாவது வற்றிவிடும் !                                                                                                      காவிரிபெண் கண்ணீரோ                                                                                                       வற்றாமல் பாய்ந்துவரும் !                                                                                                                                                                                       தண்ணீருக்காய்......                                                                                                             வீட்டுக்கொரு கிணறிருந்தது அன்று !                                                                      வீட்டுக்கொரு பெண்ணிருக்கிறாள் இன்று !                                                                                                                                                                                             கலியுகக்காலம் முதல்                                                                                                      கண்ணீரே வாழ்வானதால்                                                                                கம்ப்யூட்டர் காலத்திலும்                                                                                                         சென்னீரில் மூழ்குகிறோம் !                                                                                                                                                                                                               எங்கள் கவர்ச்சிக்கு அழையும் காமசமுதாயமே !                                               எங்கள் உணர்ச்சிக்கு எப்போது வழிகாணப்போகிறாய் ?                                                                                                                                                                                       சேய் அவள் பெண்ணானால்                                                                                             பேய் என கதறுகின்றீர் !                                                                                        நாய் அது பெண்ணானால்                                                                                        நடுவீட்டில் அமர்த்துகின்றீர் !                                                                                                                                                                                                                               நாய்க்களிக்கும் மரியாதை                                                                சேய்க்களிக்கா காலம்வரை                                                    வீட்டில் சுகமும் இருக்காது !                                                         நாட்டில் இன்பம் நிலைக்காது !                                                                                                                                                                                     ---ஃபக்ருதீன் ஃபாஸில் பாகவி

1. பாகியாத்தில் ஓதும் காலத்தில் ""மை"" எனும் தலைப்பில் கவியரங்கம் நடைபெற்றது.அதை தலைமையேற்று நடத்தினேன்.அதில் "தலைமை"எனும் தலைப்பில்..................                                                  தலைமை                                                                                                   ****************************                                                                      இது படுத்தும்பாடு   கொஞ்சநஞ்சமல்ல.                                                   இது ஓர் போதைப்பொருள்                                                                       தொட்டு வாழ்ந்தவன்                                                                                   விட்டு வாழமாட்டான் !                                                                                                                                                                                        இந்த"மை"யை ஒருவன் தொட                                                                       நாட்டிலுள்ளோர்                                                                                               விரலில் மையிட வேண்டும் !                                                                     நாட்டின் போட்டியும்,பொறாமையும்                                                      இந்த "மை"யை அடைவதற்கே !                                                                                                                                                                                    பெண்களிடம் மட்டுமல்ல                                                                        ஆண்களிடமும் வரதட்சணை வாங்கும்                                                 கொடிய கயவனிவன்.                                                                                                                                                                                                                       இவனை அடையத்தான்                                                                           இலட்சமும்,கோடியுமாய் லஞ்சங்கள் !                                                                                                                                                                      இவனுடன் ஒத்துப்போக நினைப்பதால்தான்                                                குடிசைகள் பத்திவைக்கப்படுகின்றன !                                                                                                                                                                                       இவனுடன் உறவுகொள்ளத்துடிப்பதால்தான்                                             மக்கள் பிரிவுபடுத்தப்படுகின்றனர் !                                                                                                                                                                                               பெண்மைக்கு மயங்காதவனும்                                                                      தலைமைக்கு மயங்குகிறான் !                                                                  பொய்மைக்கு கொடிகாட்டி                                                                                  உண்மைக்கு   தயங்குகிறான் !                                                                                                                                                                                                    நபிகளாரும்     தலைவரானார்                                                                 தலைவனாய்   வாழவில்லை                                                                         தொண்டனாய்  வாழ்ந்தார்கள் !                                                                     பகைவனாய்   வாழவில்லை                                                                             நண்பனாய்       வாழ்ந்தார்கள் !                                                                                                                                                                                                      அந்-நிலையைப்   பெற்றிடுவோம்!                                                                   பொறாமையின்றி வாழ்ந்திடுவோம் !!!                                                                                                                                                                                                                                                            ஃபக்ருதீன் ஃபாஸில் பாகவி

                             

                                    அன்னையே!                                                                             *****************                                                          என் அன்னைக்கூட என்னை                                             ஒன்பது மாதங்கள்தான் சுமந்தாள்                                பாகியாத் அன்னையே! நீ என்னை                                  ஒன்பது வருடங்கள் சுமந்தாய் !                                                                                                                                                    ஒன்பது மாத கருவறைச் சிறையால்                             உலகம் அறிந்தேன் !                                                                ஒன்பது வருட கருவறைச் சிறையால்                           மறுமைப் புரிந்தேன்.                                                                                                                                                                           என் தாயோ அமுதூட்டினாள்                                              நீயோ அறிஊட்டினாய் !                                                                                                                                                                     அறிவிலியாய் வந்தேன்                                                         அறிவாளியாக்கினாய்                                                           ஆதங்கமாய் வந்தேன்                                                           ஆனந்தமாக்கினாய்!                                                                                                                                                                           இம்மையில் சுழன்றேன்                                                       இனம் காட்டினாய் !                                                                   ஈருலக வாழ்வுக்கு                                                                   ஈமான் ஒளியேற்றினாய் !                                                                                                                                                                 உன்மத்தார் கூட்டம்ஒழிக்க                                                 உசுப்பேற்றினாய் !                                                                     ஊர்பேசும் அளவுக்கு                                                               உயிரூட்டினாய்!                                                                                                                                                                                    எண்ணங்கள்வடிவம்பெற                                                      எடுத்தோதினாய் !                                                                      ஏந்தல்நபி வழிசெல்ல                                                            ஏணியானாய் !                                                                                                                                                                                        ஐவேளைத் தொழுகைக்கு                                                  ஐயமூட்டினாய் !                                                                          ஒழுக்கமுள்ள வாழ்வுக்கு                                                    ஒளியூட்டினாய் !                                                                                                                                                                                     உன் பெயரை                                                                               உச்சரித்தால்                                                                                 உதடுகள் மட்டுமல்ல                                                               உள்ளமும் இனிக்கிறது !                                                                                                                                                                    என் இருண்ட உள்ளத்தில்                                                     ஒளியேற்றியவள் நீ                                                                என்றாலும்-உனக்கு                                                                   சூரியன் என  பெயர்                                                                   சூட்ட மாட்டேன்-அது                                                               மாலையில் மறைந்து போகும்                                          நீயோ-என்                                                                                     உள்ளத்தில் உறைந்துபோனவள் !                                                                                                                                               என் உள்ளத்தில்                                                                        பல வண்ணங்கள் காட்டி                                                      நல் எண்ணங்கள் வளர்த்தவள் நீ !                                  அதனால்-உன்னை                                                                     வானவில் என வர்ணிக்கமாட்டேன்                               எப்போதாவதுதான் வானம்                                                 அதை நினைத்துப்பார்க்கும்                                                 நீயோ என்னுள்                                                                           எப்போதும் நிலைத்திருப்பவள் !                                                                                                                                                  பாவ துர்நாற்றத்தால்                                                              மனம் துன்பப்பட்டபோது                                                      நன்மை மனம் பரப்பியவள் நீ!                                            அதனால்- உன்னை                                                                  மல்லி என மகுடமிடமாட்டேன்                                        அது வாடிவிடுவதால்                                                              நீயோ என் உள்ளத்தில்                                                          என்றும் வாடாமல்லி !                                                                                                                                                                        உள்ளம் வரண்டிருந்தேன்                                                    நீயோ மழையாய் வந்தாய் !                                                நான் குருடனாய் இருந்தேன்                                              நீயோ கண்ணொளியாய் வந்தாய் !                                                                                                                                            நான் முடவனாய் இருந்தேன்                                              நீயோ ஊன்றுகோலாய் வந்தாய் !                                    நான் பிணமாய் இருந்தேன்                                                  நீயோ உயிராய் வந்தாய் !                                                                                                                                                                  இப்போது மீண்டும்                                                                    நான் பிணமாகிறேன்                                                              உனைப்பிரிந்து....                                                                                                                                                                                    அன்னையே !                                                                                நான் இழக்கிறேன்                                                                    என்னையே !                                                                                                                                                                                            ஒரு நிமிடம்...........                                                                                                                                                                                  பிரிவில்தான் எத்தனை சுகம்                                                                                                                                                         "மை"க்கு பேனா அவசியம்தான்                                       ஆனால் பேனாவுக்குள்ளேயே                                            மை யிருந்தால் ?                                                                        அதைப் பிரியும்போதுதான்                                                   மை உயிர்பெருகிறது.                                                                                                                                                                        முத்துக்கு சிப்பி பாதுகாப்புத்தான்                                    ஆனால் சிப்பிக்குள்ளேயே                                                   முத்திருந்தால் ?                                                                         அது அணிகலனாகும்போதுதான்                                     பிறவி பயன்பெருகிறது !                                                                                                                                                                   தாயின் கருவறை                                                                     குழந்தைக்கு அவசியம்தான்                                               ஆனால் கருவறையே வாழ்வானால் ?                         அதைப்பிரிந்த பிறகுதான்                                                      உலகை இரசிக்கிறது !                                                                                                                                                                         """பிரிவு"""                                                                                                                                                                                              பிறக்கும்போதே உடன் பிறந்தது                                                                                                                                                 அன்னையே !                                                                                உனைப்பிரிகிறேன்                                                                 இயற்கை நியதிக்கேற்ப                                                                                                                                                                      பன்னீர் தெளித்தல்ல                                                                கண்ணீர் தெளித்து.....                                                                                                                                                                                                 ஃபக்ருதீன் ஃபாஸில்பாகவி