அன்னையே!                                                                             *****************                                                          என் அன்னைக்கூட என்னை                                             ஒன்பது மாதங்கள்தான் சுமந்தாள்                                பாகியாத் அன்னையே! நீ என்னை                                  ஒன்பது வருடங்கள் சுமந்தாய் !                                                                                                                                                    ஒன்பது மாத கருவறைச் சிறையால்                             உலகம் அறிந்தேன் !                                                                ஒன்பது வருட கருவறைச் சிறையால்                           மறுமைப் புரிந்தேன்.                                                                                                                                                                           என் தாயோ அமுதூட்டினாள்                                              நீயோ அறிஊட்டினாய் !                                                                                                                                                                     அறிவிலியாய் வந்தேன்                                                         அறிவாளியாக்கினாய்                                                           ஆதங்கமாய் வந்தேன்                                                           ஆனந்தமாக்கினாய்!                                                                                                                                                                           இம்மையில் சுழன்றேன்                                                       இனம் காட்டினாய் !                                                                   ஈருலக வாழ்வுக்கு                                                                   ஈமான் ஒளியேற்றினாய் !                                                                                                                                                                 உன்மத்தார் கூட்டம்ஒழிக்க                                                 உசுப்பேற்றினாய் !                                                                     ஊர்பேசும் அளவுக்கு                                                               உயிரூட்டினாய்!                                                                                                                                                                                    எண்ணங்கள்வடிவம்பெற                                                      எடுத்தோதினாய் !                                                                      ஏந்தல்நபி வழிசெல்ல                                                            ஏணியானாய் !                                                                                                                                                                                        ஐவேளைத் தொழுகைக்கு                                                  ஐயமூட்டினாய் !                                                                          ஒழுக்கமுள்ள வாழ்வுக்கு                                                    ஒளியூட்டினாய் !                                                                                                                                                                                     உன் பெயரை                                                                               உச்சரித்தால்                                                                                 உதடுகள் மட்டுமல்ல                                                               உள்ளமும் இனிக்கிறது !                                                                                                                                                                    என் இருண்ட உள்ளத்தில்                                                     ஒளியேற்றியவள் நீ                                                                என்றாலும்-உனக்கு                                                                   சூரியன் என  பெயர்                                                                   சூட்ட மாட்டேன்-அது                                                               மாலையில் மறைந்து போகும்                                          நீயோ-என்                                                                                     உள்ளத்தில் உறைந்துபோனவள் !                                                                                                                                               என் உள்ளத்தில்                                                                        பல வண்ணங்கள் காட்டி                                                      நல் எண்ணங்கள் வளர்த்தவள் நீ !                                  அதனால்-உன்னை                                                                     வானவில் என வர்ணிக்கமாட்டேன்                               எப்போதாவதுதான் வானம்                                                 அதை நினைத்துப்பார்க்கும்                                                 நீயோ என்னுள்                                                                           எப்போதும் நிலைத்திருப்பவள் !                                                                                                                                                  பாவ துர்நாற்றத்தால்                                                              மனம் துன்பப்பட்டபோது                                                      நன்மை மனம் பரப்பியவள் நீ!                                            அதனால்- உன்னை                                                                  மல்லி என மகுடமிடமாட்டேன்                                        அது வாடிவிடுவதால்                                                              நீயோ என் உள்ளத்தில்                                                          என்றும் வாடாமல்லி !                                                                                                                                                                        உள்ளம் வரண்டிருந்தேன்                                                    நீயோ மழையாய் வந்தாய் !                                                நான் குருடனாய் இருந்தேன்                                              நீயோ கண்ணொளியாய் வந்தாய் !                                                                                                                                            நான் முடவனாய் இருந்தேன்                                              நீயோ ஊன்றுகோலாய் வந்தாய் !                                    நான் பிணமாய் இருந்தேன்                                                  நீயோ உயிராய் வந்தாய் !                                                                                                                                                                  இப்போது மீண்டும்                                                                    நான் பிணமாகிறேன்                                                              உனைப்பிரிந்து....                                                                                                                                                                                    அன்னையே !                                                                                நான் இழக்கிறேன்                                                                    என்னையே !                                                                                                                                                                                            ஒரு நிமிடம்...........                                                                                                                                                                                  பிரிவில்தான் எத்தனை சுகம்                                                                                                                                                         "மை"க்கு பேனா அவசியம்தான்                                       ஆனால் பேனாவுக்குள்ளேயே                                            மை யிருந்தால் ?                                                                        அதைப் பிரியும்போதுதான்                                                   மை உயிர்பெருகிறது.                                                                                                                                                                        முத்துக்கு சிப்பி பாதுகாப்புத்தான்                                    ஆனால் சிப்பிக்குள்ளேயே                                                   முத்திருந்தால் ?                                                                         அது அணிகலனாகும்போதுதான்                                     பிறவி பயன்பெருகிறது !                                                                                                                                                                   தாயின் கருவறை                                                                     குழந்தைக்கு அவசியம்தான்                                               ஆனால் கருவறையே வாழ்வானால் ?                         அதைப்பிரிந்த பிறகுதான்                                                      உலகை இரசிக்கிறது !                                                                                                                                                                         """பிரிவு"""                                                                                                                                                                                              பிறக்கும்போதே உடன் பிறந்தது                                                                                                                                                 அன்னையே !                                                                                உனைப்பிரிகிறேன்                                                                 இயற்கை நியதிக்கேற்ப                                                                                                                                                                      பன்னீர் தெளித்தல்ல                                                                கண்ணீர் தெளித்து.....                                                                                                                                                                                                 ஃபக்ருதீன் ஃபாஸில்பாகவி